NDERIM PER MYRTEZA BRINJEN

Myrtezai lindi në Fterrë më 1932 në një familje tepër të varfër, po me ndjenja të larta patriotike. Babai i Myrtezat, Lazja, dhe Nënë Hafëzja nuk kishin mundësi ekonomike për të përballuar jetën. Edhe pse në vështirësi të madhe jetese, lindën e rritën 6 fëmijë.

            Po pikërisht në këto vite vështirësie të jashtëzakonëshme, iu gjend  shteti , që hodhi dorë në këtë shtëpi. Dauti e Myrtezai u radhitën në radhët e ushtrisë e te  mbrojtjes së kufijve.Vëllezërit e tjerë u integruan në profesione të ndryshme, që në Ulëz e deri në Sarandë, duke jetuar e punuar me ndershmëri.     Myrtezai për 40 vjet punoi  oficer në forcat e kufirit, duke i shërbyer më së miri detyrës, si komandant poste në Karaburun, Borsh, Perdhikar, Kakome e Manastir, deri sa doli  në pension.

            Në punë e ka karakterizuar korrektësia në zbatim të ligjeve dhe sjellja dashamirëse me djemtë ushtarë dhe  efektivin oficer. Gjithmonë ishte i  papajtuar me të metat e neglixhencat. Ndaj, nga posta në postë, iu shtua respekti,  jo vetëm tek efektivat, por edhe tek fshatarët ku ndosheshin postat kufitare, të cilet, edhe sot, flasin me respekt për komandant Myrtezanë.

            Me vdekjen e Myrtezait, duket sikur dhimbja goditi dhimbjen, sepse, jo shumë kohë më parë, Myrtezai humbi  djalin e dashur, Valterin. Kjo humbje i rëndoi shumë Bajames, vëllezërve e motrave, të cilët e qanë me lot e me ligje, e vazhdojnë ta kene pikellim. Humbja e Valterit i  shkurtoi jeten, se e mbajti hidhërimin brenda në shpirt. Për hir të Bajames, bente kurajo. Nuk la organizatë e shoqatë ndërkombëtare ,që në Amerikë e deri në Gjermani, pa e kërkuar Valterin. Por asgjë. Madje nuk e qau dot Valterin me zë e me ligje, por ne shpirt ndjeu per vite me radhe dhëmbje dhe brengë, qe e derdhi në vargje elegjike, disa prej të cilave jane  botuar dhe në gazetën "Fterra jonë".

            Myrtezai do të kujtohet nga të gjithë. Ai ligjeroi shume e shume vargje per Fterren, per historine e fshatit tone per hallet e dertet e tij.  Ishte në gjendje të fliste për ngjarje e data historike me orë të tëra.

            Në Sarandë, komuniteti fteriot, e ka patur një këshilltar të mirë, të urtë e të mençur. Vëllezëria, një barometer,  që diti ta ruaje  dashurinë e harmonine vëllazërore-

            Familja  humbi njeriun e saj te dashur. Komuniteti fterjot ne Sarande humbi keshilltarin e matur, qe ndihmoi ne forcimin e bashkimit te fterjoteve, edhe kur ndonje e rrëmbente gjaknxehtësia.

            Ne i jemi mirenjohes, ndaj do ta kujtojme perhere me nderim.

                                                                                       Gëzim DUSHA

Nr. 31 – dhjetor 2002