TONI I VOGËL

            Nuk kisha ndërmënd të shkruaja për të, por kur hyra tek dera e “Studio fotografike MITA”, në anë të djathtë të saj, më tërhoqën vëmendjen vetëtimthi dy sy të bukur – bojëqielli në një fytyrë të shëndetëshmë, me buzë të holla si rracë arjane. Përkula trupin përpara tij dhe iu luta ta puthja në syrin e bukur. Ai as foli e as kundërshtoi. Dhe unë e putha me gjithë shpirt në faqen e pastër si drita e në fytyrën e bukur si ëngjëll.

   - Marshalla, i thashë dhe kokën e tij e futa me ëmbëlsi midis dy duarve të mia, duke e pyetur: Sa vjeç je?

Ndërsa unë e pyeta, ai ngriti doçkën e zemrës, drejtoi sytë te dora e tij, mbylli gishtin e madh dhe ngriti lart katër gishtërinjtë e tjerë, për të më thënë se “jam katër vjeç”. E putha përsëri e përsëri, si të puthja mbesën time, Hekgën e Gazmendit.

- Po emrin si e ke?

- Toni i vogël, më thonë, u përgjigj, por Klinton, ma ka vënë gjyshi. Në karrike rrinte si të ishte më i madh ndër nè, të katër të rritur.

- Po a ke motër a vëlla?

- Motër e vëlla jam vetë, u përgjigj, duke më ngulur sytë në sytë e mia e duke ngritur kokën përpjetë.

-E kemi “Gjelin” e shtëpisë, sqaroi e ëma, Zamira. Edhe në kpësht është komadnant në grupin e tij. Toni nuk njeh sëmundje në trupin e tij, veç, siç thonë prindërit e tij “kur e çojmë në kopësht na vjen me kollë”.

Në shtëpi vëren shpesh fotografinë e  stërgjyshit të tij, Shaqo Mitës, me mustaqet e tij të mëdha e ne fytyrën krenare, që nuk u përul as përpara pushtuesit gjerman.

Toni i vogël lindi para gati katër vjetësh në matëernitetin e Tiranës, ku e pritën duart e mjeke – Terezinës të Sezaiut tonë, por u rrit në dyqanin e “Studio Mita”. Duke parë  sytë e shndritëshëm e të vëmendshëm të Tonit, të krijohet mendimi se profesionin e bukur të fotografit, që Babi Fatmir e trashëgoi nga i jati, Resuli, sigurisht në nivel kameramani, ndofta Toni do ta trashëgojë më shumë. Është brez i mirë, ai që brezin e ri e bën më të mirë se veten. Le të bëjmë të gjithë këtë, se fëmija është gëzimi i familjes, bukuria e ripërtëritja e jetës, e ardhmja e shoqërisë. Fëmijët janë dhe lezeti i çdo gëzimi në familje, aqë më shumë në festën e Vitit të Ri. Fëmijët janë “mjalti i mjaltit” për gjyshërit, janë dasshuria e veçantë e tyre. I tillë është edhe Toni i vogël për gjysh-Resulin dhe gjyshen-Qibro.Por Toni është i dashur dhe për të gjithë sa vijnë në “Studion Mita”, apo kalojnë në rrugë para saj. Toni është djali i vetëm i Fatmirit dhe Zamirës, që i janë futur ekonomisë së tregut, dhe me vullnet, dhe me mirësi.

                                                                                                                          Guro ZENELI

Nr.17 – dhjetor, 1999