KAMBER BRINJA - BURRË I NDERUAR

110 vjet përpara, lindi një nga burrat më të nderuar të Fterrës sonë, Kamber Brinja.

Kushtet ekonomike ne atë periudhë, si për shumicën e fshatarëve tanë, ishin të vështira. Në moshë të re, bashkë me të vëllanë, Asllanin, emigeruan në Turqi. Më 1912 kthehet në atdhe dhe martohet me Metullahe Shkurtin, me të cilën lindën 4 fëmijë: Arshiun, Shefqetin, Merjemen dhe Nevzatin. Më 1928 i vdes gruaja duke i lënë 4 jetimë, më i vogli Nevzati 2 vjeç. Tre nipërve dhe mbesës së tij Merjemes, ju erdhi në ndihmë dajkua i tyre Demir Shkurti. Edhe martesa e dytë u shua pas dy vjetësh.

            Që nga ajo kohë Kamberi ju kushtua rritjes së fëmijve, "vet burrë e vet grua".

            Në vitin 1930 vishet xhandar. Shërben në Kuç e Himarë, afër fëmijve. U kujdes në mënyrë të veçantë për t'i shkolluar. Arshiu vazhdoi shkollën teknike, Shefqeti bujqësoren e Kavajës dhe Nevzatin, pas fillores në Kuç e Borsh, e futi për zanat në Durrës.

            Më 1937 burgoset si fanolist dhe me t'u liruar kthehet në fshat. Okupimin fashist e përjetoi me dhëmbje si gjithë fshatarët tanë. Nuk pushoi së foluri fshtarëve të Fterrës me urrejtje për okupatorin.

Në fillimin e lëvizjes Nacionalçlirimtare , në kontakt me Hiqmet Dushën, Kamberi u përfshi i pari në të gjithë aktivitetet. Propagandonte me të madhe inkuadrimin e të rinjve në radhët e çetave dhe të batalioneve partizane, duke dhënë shëmbëllin i pari. Shefqeti, partizani i parë i Fterrës, mori pjesë në çetën "Hajredin Tremishti", Nevzati dhe nipërit e tij Bexheti, Fuati e Nazmiu, u inkuadruan në Brigatën e 8-të Sulmuese. Vetë Kamberi ishte i pari që mori pjesë në çetën e fshatit që me krijimin e saj te Kroi i Bedrinit në vitin 1942. Mori pjesë në të gjithë luftimet që bëri çeta jonë: Fterrë, Kala të Borshit e deri në pritën që ju bë gjermanëve në gusht 1943 në Qafën e Muzinës, ku tregoi një heroizëm të veçantë për të shpëtuar jetën e dy djemve trima të fshatit Razip Gjoni dhe Bexhet Brinja.

Kamberi u bë një nga propagandistët më të shquar të Fterrës dhe në krahinën e Kurveleshit, duke mbështetur në ato vite të stuhishme, përveç udhëzimeve të organizatës së partisë dhe të frontit në Fterrë, edhe të deleguarit që vinin herë pas here si Jahon, Memon, Bedriun  e Mustafanë, të cilët ishin miqt e tij të veçantë.

Pas çlirimit, njeriu i nderuar i Fterrës sonë, i dekoruar dhe i lavdëruar për pjesëmarrjen e tij në luftën për lirinë e Shqipërisë, u vendos në Tiranë pranë djemve të tij, e me porosi të Bedri Spahiut, punoi për një kohë të gjatë në recepsionin e kryeministrisë.

Kamberi u nda nga neve në vitin 1965, nga një sëmundje e gjatë, por ai do të kujtohet me respekt nga të gjithë bashkëfshatarët në këtë 110 vjetor të lindjes.

                                                                       Dilaver SHKURTI

Nr.23 – dhjetor, 2000