FUTBOLLISTI DHE TRAINERI I NJOHUR

EDUARD ZHUPA

            Në kurorën e gjelbër, që shtrihet përgjatë gjithë bregut të artë të Jonit, gjënden dhjetra fshatra të bukura e piktoreskë të Rivierës sonë, secili më tërheqës se tjetri. Në atë perlë të pashoqe, në një luginë pak të “fshehur” 10 km pranë Borshit, është edhe Fterra, me njerëzit e saj punëtorë e mikripitës, të zgjuar e të mënçur.

            Ky fshat i vogël ka nxjerrë mjaft njerëz të shquar, që kanë bërë emër dhe i kanë sjellë vendlindjes së tyre nder e krenari. I tillë është edhe njeri prej bijve të saj, futbollisti Edi Zhupa, djalë i dytë i Halitit dhe i Elvirës. E kam njohur shumë vite me radhë këtë djalë 33 vjeçar që për hobi ka muzikën, vallëzimin dhe pastërtinë. Kur ishte vetëm 11 vjeç nisi të luaj futboll. Dhe fati solli të binte në duart e një pasionanti të veçantë e të mirënjohur në Durrës, trainerit Filip Xhain.

            “Provimin” e parë Edi e dha në Kuçovë, në një veprimtari moshatarësh, ku shkëlqeu me gjithë talentin e tij. Ndër kaq “Profesor Filipit” i gufonte zemra. Ishte i qeshur dhe entuziast, a thua se kishte zbuluar Pelen e Brazilit!

Mirëpo një ditë “kingut prej Tirone” , siç i vunë epitetin, në një ditë stërvitje, i vodhën çantën .Ky gjest i ulët, ia prishi disi qejfin, por  nuk ia zbehu pasionin për futbollin. E ëma kujton se ”edhe për bakllava ta ftoje, nuk lëvizte nga vendi, kurse kur ishte fjala për futbollin, fluturonte në çast”.

Arriti të hyjë në Shkollën e Mjeshtërisë Sportive të Durrësit. Kjo ishte ngjarje e shënuar dhe pas kësaj e gjeti veten. Që këtu hodhi vështrimin tek futbolli i madh me moton: Pasion, disiplinë, punë, stërvitje, për përvetësimin e çdo elementi teknik. Sprintet, sllallomet, stopimet dhe elementë të veçantë të teknikës individuale,  e tërhiqnin shumë sidomos gjuajtjet në portë. Puna e tij ishte e admirueshme, kurse sjellja shëmbullore.

Shpejt erdhi dhe “fluturimi” jashtë shtetit - Finlanda, Turqia, Qipro dhe Greqia - ishin vendet që i “shkeli” qysh në moshën 16-vjeçare, pra ende kur ishte djalosh i brishtë. Finlanda i pëlqeu shumë. Iu propozua që të qëndronte atje. Mirëpo Edi mendonte ndryshe, mendonte për prindërit.

             “Shkëndija” e “Studenti” u bënë vatrat e reja të Edit, biondinit të talentuar. Te skuadra e studentëve u bë dhe kapiten e dirigjent i saj. E donin dhe e respektonin për pjekurinë e mençurinë, për cilësi të bukura. Ndërkohë u bë student.

Fanella e “Partizanit” i kishte pëlqyer që kur ishte ende fëmijë. Ndaj ëndërronte që ta vishte një ditë. Dhe erdhi ai çast kur u bë lojtar i kësaj skuadre. Ndjeu krenari dhe e vlerësoi si detyrim më të madh për sportin.

- Ka qenë një djalë për t’i pirë dollinë! - ka kujtuar këto ditë një nga trajnerër e “Partizanit”, Sulejman Starova, sekretar i përgjithshëm aktual i FSHF-së.

Ka vite që Edi ndodhet në Greqi. Ashtu si shumë sportistë shqiptarë, edhe Edi mori rrugën e mërgimit. Fillimisht “Apolloni” i çeli dyert dhe u bë “stacioni i parë”. Shpejt kaloi tek i famshmi “Panathanikos” e pastaj tek “Kalifea” dhe “Sirios”. Më vonë, veshi fanellën e “Tepsifeas” në Glifalla, një ndër skuadrat e mira të Athinës. Madje jo vetëm si lojtar, por edhe si trajner. Bën punë pasionante dhe të palodhur, me nivel e kulturë. Rezultatet nuk i munguan. Skuadra u ngjit nga vendi i 7-të në të parin . Më e rëndësishme është se 17 gola janë të mendjes dhe këmbës së Edit, duke figuruar në golashënuesit më të mirë. Në kategorinë e vet vështirë është të gjendet një i dytë, me tregues të tillë pozitivë, sa orgjinalë, aq edhe të veçantë.

Edi si trajner do të ecë edhe më tej. Kjo është bindja e specialistëve që e njohin nga afër Edi Zhubën, djalin e Fterrës suaj.

                                                                       Prof. Ismet BELLOVA

Nr.14 – qershor, 1999