Fatja - simbol i  virtytit të çmuar

Në qoftë se Nëna e do djalin, më shumë se veten, në qoftë se motra e do vëllain, aq sa do nëna djalin, Fatja ishte dhe një nënë e tillë për dy djemte e dy bijat e saj, ishte dhe një motër e tillë për dy vëllezërit e vet, por dhe një grua shëmbullore për Abedinin. Por Fatja ishte dhe një femër me virtyte të larta, ishte dhe një mësuese e përkushtuar,, që nxënësit i donte si t'i kishte të saj. Me pak fjalë. kjo ishte Fate Mërkuri ( Brahaj). Ishte dhe mbetet e tille. Ishte.se tani.Fatja ka ndërruar jetë, që më 22 gusht 2004. Mbetet.se la modelin e femrës te Fterra, te Vlora e vlonjatët, që e njohën, te banorët e lagjes, ku jetoi vitet e fundit në Tiranën e re.

     Ndaj, dhe dhimbja e keqardhja, kur e përcollëm në banesën e përjetshme, ishte e madhe, por dhe e gjërë, se  e ndjenë jo vetëm shumë pjesëmarrës, por dhe gjithë sa e morën vesh në Fterrë e Sarandë, Tiranë, apo tërë njerëzit e njohur në 68 vjetet e jetës së saj.

     Ajo ditë e 22 gushtit u bë e zymtë, se na iku Fatja jonë engjëllore. Dhe e dini se ç'banesë zgjodhi? Banesën e përjetëshmë të Nënës së saj, Hatemes. U fut në gjirin e  Nënës. Dhe nënë Hatemja dhe u gëzua, por dhe u helnua. U gëzua se iu fut bija në gji. U helmua se la Bedon e pikëlluar, se la, në ngashëri e në lotë, dy djemtë e dy vajzat e saj, se u ra koka në gjoks 8 nipërve e mbesave të saj, sepse u iku gjyshja aq e dashur, se u erdhi keq gjithë të gjallëvë që e njihnin. Madje për Faten ndjenë dhimbje dy nuset e dy dhëndurrët, ndjenë dhimbje kunatat në Brahaj e në Mërkuraj. Edhe kushërinjtë e kushërrirat e para, bijte e bijat  e Xhevdetit, që u lindën e u rritën në një çati, ndjenë dhimbje të madhe.

     Dhe e dini pse? Se Fatja ishte si motër për të gjithë. Shkëlqeu si nxënëse në Fterrë e Tepelenë, kur ishte te vëllai, Raiti. Emër la si mësuese në Fterrë dhe për shumë vite ne Vlorë, veçanërisht në kopshtin e fëmijëve në Skelë.

     Emri i mirë i Fates shkoi dhe në shtet. Ndaj dhe shteti e dekoroi me urdhërin "Naim Frashëri".  Këtë emër e la dhe midis nesh, e la midis të gjallëve për shumë e shumë kohë. Ndaj edhe në lagjen, ku ndërroi jetë, e përcollën për në vërreza jo vetëm shumë fterjotë, por dhe jo pak banorë të Fates shëmbullore.

                                                                Zeko  Braho.

 Nr. 41 – tetor 2004