Mbeti jetim në moshën dy vjeçare, se i ati vdiq në Stamboll, duke mbetur me Nënën e tij, Hazo Dhulen, atëhere 22 vjeçe, e cila e lidhi jetën me një djalë, me Vahitin e vetëm. Kushtet e bënë Nënë Hazon, siç i fliste tërë brezi ynë, të bëhej dhe grua dhe burrë në familje e në fshat. Shpejt fitoi emër si grua e zonja, kurajoze, punëtore, nikoqire e mirë dhe burrëreshë, që ua kalonte dhe jo pak burrave. Ne Fterrë, deri sa vdiq, thoshinin: "Do të vemi te Hazua". Ndaj ajo thirrej deri në kuvendin e burrave të Fterrës.

     Ishte aq e zonja sa me nje grusht të hollash që i Ia i shoqi pas vdekjes, ndërtoi shtëpinë e bukur, që kanë dhe sot nipërit e stërnipërit e saj. Njëherazi bleu dhe ca ara e kullota në galisht, duke krijuar atje një tufe me bagëti të imta. Kështu rriti djalin 2 vjeçar, Vahitin dhe e bëri bari të mirë, i cili krijoi dhe familjen e tij, duke u martuar më Zuho Maçen, bijën e Ruesinit. Kryetare e familjes mbeti tërë jetën Nënë Hazua, si grua burrëreshë.

     Tashmë, në familjen e Vahitit me Zuhon, lindën 11 fëmijë. Jetojnë 4 vajza e 4 djem Më i madhi, Haskua, që sot jeton me familjen në pension në Fterrën tonë. Tërë jetën e kaloi me bagëti maleve të Fterrës, si njeri i ndërgjegjshëm dhe çoban i zoti

     Po Vahiti ishte dhe arsimdashës. Ndaj djalin e dytë, Zaçen e nisi nëpër shkolla, që tashmë është bërë një nga veterinerët e shquar të vendit tonë në Tiranë, i cili ka fituar dhe titullin Profesor i asocuar, duke kryer aktualisht dhe detyrën e Drejtorit të Drejtorisë në Ministrinë e Bujqësisë dhe Ushqimit.

     Edhe vëllai tjetër, Ferhati, i vendosur prej vitesh në Tiranë, ku kreu shkollën e mesme elektrike, dhe tashmë punon si teknik i elektrikut. Beluli, më i vogli ndër vëllezerit, pasi punoi vite me ardhë në Metalurgjik te Elbasanit dhe ku kreu detyra të rendessihme deri dhe sekretar i rinisë së Metalurgjikut në këtë qytet, vitet e fundit emigroi në Gjermani e Angli. Ndërsa kohët e fundit është kthyer në Tiranë, ku po merret me nje biznes modest.

     Edhe mbesat e Nënë Hazos, Amerja, Beqarja, dhe Gjubraja jetojnë në familjet e tyre në Fterrë, ndërsa Dahatja në Sarandë me djaline e madh të saj. Djemtë e vajzat e Vahitit dhe Zuhos, nipërit e mbesat e Hazo Dhulit, shquhen dhe për familjet e mira që kanë formuar kudo që janë. Edhe stërnipërit e stërmbesat e shumtë të Nënë Hazos, janë bërë djem e vajza të mirë me punë e me shkolla të ndryshme e deri në emigracion, Evropë e Amerikë.

     Familja e Vahitit dhe Malajt janë një fis i hershëm në Fterrë. Në fakt është një degëzim shumëvjeçar i fisit Shkurtaj. Malo Shkurti i parë u nda nga trungu i Shkurtajve, duke e kthyer emrin në mbiemër. Pikërisht, me atë Malo te parë, nis trungu i fisit Malaj. Është kjo arsyeja që edhe tani ruhet vëIIazëria Shkurtaj-Malaj.

                                                                                 Dilaver SHKURTI