Sot përcjellim në banesën e fundit njeriun tonë më të dashur, Dafinën.

Babai i saj, Axhem Shkurti, biri i Fterrës së mençurisë, krenohej për miqësinë e lidhur me familjen e Sali Hallkos nga Vranishti.

Prandaj Dafinës ju desh të qëndronte në lartësinë e të dy familjeve. Të asaj nga ishte bijë, por edhe të asaj ku erdhi. Dhe këtë detyrë ajo e kreu më së miri, si bartëse e cilësive më të mira. Ajo ishte një kolonë e artë e vëllazërisë dhe e gjithë miqve të familjes Hallkokondi.

Ajo gjithë jetën e saj punoi në Profarma ku u çmua, u vlerësua dhe u respektua nga i gjithë kolektivi. Dhe nuk bëhej fjalë vetëm pse ishte një punëtore shumë e mirë. Tek Dafina i kishte sytë gjithë kolektivi, edhe kur duhej të ruhej një ekuilibër i domosdoshëm, edhe kur kishte njerëz problematik në punë. Ajo me mençurinë, çiltërsinë dhe dashamirësinë që e karakterizuan tërë jetën, zgjidhte problemet.

            Dafina lindi dhe rriti dy fëmijë të saj. Por në jetë, në familjen tonë, ajo rriti shumë më tepër, u bë strehë për të gjithë, i nderoi të gjithë. Dafina realizoi të gjitha detyrat që i dolën përpara në të gjithë sektorët e jetës.

Por siç ndodh me të gjithë njerëzit, ajo ikën nga jeta me shumë dëshira të tjera të parealizuara. E veçanta e Dafinës është se ikën edhe me garamet. Ajo erdhi edhi në jetë dhe e jetoi atë si engjëll dhe ikën prej saj si një trim i mirë. Trimëria e saj ishte në fjalën e burrit që kishte, por edhe në ndeshjen dinjitoze me sëmundjen e gjatë.

Tek porta e shtëpisë vërtet nuk do të na presë më buzëqeshja e Dafinës, por djemtë, nuset, nipërit e mbesat, do të jenë shprehës të cilësive të mira të saj. Ky është një detyrim i madh nderi për të gjithë ata, për të gjithë ne. Dhe besoj se do ta realizojmë këtë detyrë sa të thjeshtë aq dhe të lartë karshi saj.

Të qoftë dheu i lehtë, e dashur Dafinë!

                                                                               Pano HALLKO

                                                                                  nga Vranishti

Nr.47-dhjetor 2005