ALI ÇELI - NJERI SHËMBULLOR

Sa herë që e takon Ali Çelin, aq herë gëzohesh, se takon një njeri  të mirë, një njeri zemërbardhë, një njeri që tërë jetën e tij nuk është dëgjuar ndonjëherë për ndonjë fjalë jo të mirë në adresë të ndonjë njeriu në punë, në shoqëri e në familje.

Ashtu, i qetë dhe i dashur është me të tërë. Me fterjotët këtu në Vlore dhe ca më shumë. Edhe i do, edhe i respekton të gjithë njerëzit, për më tepër fterjotët. Ka mall për Fterrën tonë. E zë malli  për fterjotëet. Madje, në se bën vaki dhe nuk vjen në takimin që zhvillojme sistematikisht çdo të diel, ne fterjotët-vlonjatë, si komunitet fterjotë, Aliu merakoset për ata që s’erdhën. Merakoset, jo se nuk erdhën, por se mos kanë ndonjë hall apo ndonjë hall mbi hallet. Midis nesh e kemi njeri shëmbullor.

I tillë ka qënë tërë jetën. Edhe kur u lind e u rrit me halle e vështirësi Aliu ishte fëmijë dhe djalë që nuk i ndihej zëri për keq. Të tillë e edukoi Nëna dhe Babai i tij, që lanë emër të mirë në tërë Fterrën tonë, si familje punëtore dhe patriotike. Nga kjo familje doli partizan dhe vëllai i Aliut, Azem Çeli, që ra dëshmorë për lirinë e Atdheut në Luftën Antifashiste Nçl., duke mbetur një yll i pashur në qiellin e Fterrës dhe të Shqipërisë. Ndërsa Aliu, pasi mbaroi shkollën fillore në Fterrë dhe, më vonë, atë 7-vjeçare, shkoi në shkollën ushtarake në Tiranë, në Shkollën e Bashkuar, ku doli oficer. U tregua I gatshëm për të punuar si ushtarak atje ku e thërriste detyra, atje ku e caktonin strukturat përkatëse ushtarake. Detyrën e tij si ushtarak e kreu me përgjegjësi dhe me përkushtim. Aliu ishte shëmbull i ushtarakut të rregulltë, deri sa doli në pension i nderuar.

            Edhe tani në pension, shoku e miku ynë Ali Çeli, mbetet një neri shëmbullor edhe në familje, edhe në shoqëri, edhe në komunitetin fterjot të Vlorës. Është i interesuar që veprimtaria shoqërore e komunitetit fterjot të shkojë mirë e më mirë, që fterjotët të venë e të vijnë dhe të shkojnë sa më mirë me njeri-tjetrin e më të gjithë qytetarët vlonjatë, po si qytetarë të Vlorës.

            Ne këtu në Vlorë themi: të jemi të gjithë si Ali Çel,i i mirë dhe i dashur me të gjithë.

                                                                                              Nebi  DAUTI

                                                                                                    Vlorë 

Nr. 42 – dhjetor 2004