Lindi në kushte të varfërisë së prindërve të tij. Ishte fëmija i tretë. Familja kishte shumë pak të ardhura ekonomike, që siguronte nga koshtrat dhe nga ndonjë punë krahu, që bënin Babai, Muhedini dhe Nënë Hazbua.  Që në moshën 1-2 vjeçare, iu shfaqën shenja azme. Ndaj e veshën me fanellë leshi. Plagën në grykë ia shëroi një mjek popullor në Piqeras. Kur u bë tre vjeçare ra mbi haraqe fasulesh. E shëroi  xha Ademi.  Në 4-5 vjeç kaloi fruthin, linë dhe malarien. Ethet e malaries iu përsëritën jo pak herë deri sa u bë 12 vjeç.

            Megjithatë, që 7 vjeç shkoi në shkollë me mësues Neimin. Dhe mësoi. Në vitin 1941-42 mbaroi klasën e dytë, me mësues Hiqmetin.  Edhe klasën e tretë e bëri po me Hiqmetin.  Por... lufta... si lufta... mbylli dhe shkollën. Mori dhe mësuesin e dashur, Hiqmetin...

Që fëmijë shkoi çoban me dhi. Midis halleve nisi dhe shkollën 7- vjeçare në Kuç. Megjithëse me halle, shkollës nuk iu nda. Shkoi në shkollën industriale 2-vjeçare në Tiranë. U bë tornitor. Me punë e çuan në Maliq të Korçës. Në 1951, shkoi ushtar në Gërhot të Gjirokastrës. Këtu mori gradën kapter, ku qëndroi dhe me punë si kapter i parë. Jeta vazhdonte me halle. Mezi, në vitin 1966, u transferua me punë në Delvinë, ku mbaroi dhe shkollën e natës, gjimnazin. Ishin vitet, që përsëri shëndeti po i dobësohej. U operua nga apendesiti. U sëmur rëndë dhe nga stomaku, madje me hemorragji. Pati dhe absces pulmonar.

            Kërkoi, dhe mezi, për arsye shëndetësore, iu bë transferimi për në Sarandë, ku punoi si magazinier në shkollën e mesme ekonomike. Në 1978 doli në pension.

            - E gëzofsh !,- e uruan, shoqëri e miqësi. Por,...Haderin e shoqëronte dhe plaga për djalin e tij, Saliun, një jetë me probleme shëndetësore. 

            Një jetë me halle e mbi halle.  Por nuk iu nda as punës, as problemeve të shoqërisë. Kreu detyrën dhe të sekretarit të rinisë në Fterrë, por u zgjodh dhe si anëtar i plenumit në Kuç.. Iu përgjigj, dhe aksioneve te rinisë. Shkoi vullnetar dhe në Maliq në 1951. U bë dhe anëtar i mirë i partisë, që në 1954, deri sa ajo pushoi së qeni. Me Rrahilenë lindi dhe rritën 4 fëmijë, Fredin, Saliun, Verën dhe Sajminën, nga të cilët u nda këto ditë. Një sëmundje e rënde, e pashërueshme e gllabëroi sa i mori shpirtin, sa i mori jetën. U përpoq shumë profesor Besim Elezi. E operoi me mjeshtëri. Por...

            Dhe jeta, vdekje ka. Por Haderi ynë la emër e shembull të mirë dhe familjes, dhe Fterrës, dhe Sarandës tonë.

                                                                                    Gëzim DUSHA

Nr.48-shkurt 2006