Xha  HAJDINI

                        Xha Hajdini ishte bariu i mirënjohur i Fterrës. Ishte i mënçur xha Hajdini. Me atë shtatin e fortë e me ecjen e tij karakteristike ai rrezatonte bujari e mirësi. Bezhanajt kishin “qinosi” ato pesë cangadhe me xha Hajdinin dhe në çdo dy ditë shkonim në Rrah apo në Çerrica për të marrë qumështin.

            I vodhën kaun e vetëm xha Hajdinit. Në mes të natës  kur ngrihet sheh se dera e lesës ishte hapur dhe kau mungonte. Niset i vetëm natën mbas gjurmëve. Ishte njohës i gjurmëve. Ec e ec dhe ato e çuan larg në nometë e një fshati fqinj. U afrua. Në dritën e hënës, pa të varur mbi lesë lëkurën e kaut. Kazani ishte akoma mbi pirosti nga ku vinte një erë e njohur e mishit te zier. Me qetësi preu një copë lëkurë dhe u var poshtë për në kryepleqësinë e fshatit.

            Të nesërmen krahina mori vesh ngjarjen, kusari mori dënimin, kurse mënçuria e xha Hajdinit mbushi edhe një herë bisedat në vatrat e Fterrës.

                                                                                                                        Nedim Bezhani

Nr. 8 – qershor, 1998