GJURMË JETE  TË BELUL BRINJËS

Ishin kohë të vëshira. Ishte fundi i shekullit të 19-të, viti 1898, kur Shqipëria vazhdonte të ishte nën sundimin e Perandorisë së Turqisë, kur edhe tek fterjotët, si tek shumë shqiptarë, kishte filluar të zgjohej ndjenja e shqiptarisë.

 Pikërisht në këto kushte, Havaja dhe Rustem Brinja lindën  djalin e tyre, që i vunë emrim: Belul. Ishin kushte të varfëra ekonomike. Se mos vetëm këta. E varfër ishte e tërë Fterra jonë. Me vështirësi dhe halle u rrit dhe djali i Rustemit, duke u marrë me punët në fshat për të mbajtur jetën. U martua në moshe te re, ashtu siç ishte zakoni i kohës. Me vajzën, me te cilën u martua, Hamo Shkurten, ndërtuan familjen e tyre. Por nevoja për të jetuar më mirë, e nxiti të kërkojë punë në shtet. Dhe, me t’u krijuar Shteti i Zogut, shkoi dhe u fut në armën e xhandarmërisë, megjithëse kishte qënë fanolist. Herë punoi në krahinën e Kurveleshit, herë në Gjirokastër e here ne Fier. Kështu deri në vitin 1939. Pastaj kaloi në radhët e karabinierisë, në Fier dhe Ballsh. Në krahinën e Ballshit u lidh me krerë të Lëvizjes Antifashiste Nacionalçlirimtare. Informacionet e karabinier Belulit ishin të rëndësishëm për luftën. Me porosinë e krerëve të Luftës, nga mezi i viti 1943, dezertoi nga radhët e karabinierisë për t’u kthyer në vendlindjen e tij, Fterrë. Dhe këtu u lidh menjeherë me Lëvizjen, duke u inkuadruar në radhët e batalionit territorial të Kurveleshit. Eshtë e përmëndur pjesëmarrja e tij në luftën e Selenicës. Bashkëpunoi me Lëvizjen për një Shqipëri të lirë e demokratike gjithë kohën, deri në Çlirimin e plotë të Atdheut.

Çifti Belul-Hamo lindën dhe rritën tre djem e dy vajza. E megjithëse në kushte të vështira ekonomike familjare, kjo familje vuri në dispozicion të Luftës djalin e madh, Nazmiun 15 vjeçar, i cili u shqua si luftëtar në Brigadën e 8-të partizane.

Edhe pas Çlirimit Belul Brinja iu përvesh punës me dëshirë e vullnet për rindërtimin dhe ndërtimin e vendit të shkatërruar nga Lufta. Lufta e dogji dy herë shtëpinë e tij. Njëherë në vitin 1943 nga fashistët italianë dhe një herë tjetër në vitin 1944 nga nazizmi gjerman. Ndaj, bashke me fterjotët e tjerë u bashkua me këngën: Hajd t’punojmë,/ Djersën ta kullojme,/ Se do të ndërtojmë, / Shqipërinë e re...  

    Për vlerat e tij, Fterra e zgjodhi për disa vite Kryetar të këshillit të fshatit. Veprimtarinë nuk e ndërpreu, deri në fundin e jetës së tij. I sherbeu Fterrës dhe fterjotëve me devocionin e kohës, duke qënë njeri  përparimtar që përkrahte atë që i thoshte koha në të cilën jetoi. Kështu në moshën e re, kur ishte në xhandarmëri, kështu kur ishte në karabinieri, kështu në vitet e Luftës Antifashiste, kështu dhe në detyrën e pushtetit në Fterrë. Të tillë e kishte gatuar jeta me halle.    

Ndaj, Xha Beluli, siç e respektonim dhe ne, kur ishim fëmijë, la pas gjurmë jete. Këto gjurmë i gjën dhe në shtetin e viteve 1925-1939. Këto gjurmë i gjën dhe në vitet e Luftës antifashiste Nçl, ashtu siç i gjën me shumicë dhe në veprimtarinë e tij në Fterrë, si kryetar i këshillit, si njeri i pastër e i drejte, si njeri që nuk la të liga. Dhe kur ndonjëherë,  ndonjerit, i fliste e i fliste, ai e bënte këtë me pastërti e pa ligësi, në të mirë të personit përkatës e në të mirë të Fterrës së të gjithëve.

Belul Brinja la pas pesë bij e bija. La Nazmiun e mirënjohur për zotësinë e tij profesionale, në Luftë dhe pas lufte në organin e inteligjencies, ku kreu detyrën e kohës me dinjitet, duke lënë emër të pastër në opinionin e njerëzve, se dhe Nazmiu ishte fterjot, qe nuk kishte ligësi në shpirtin e tij, por përkundrazi ishte nga ata oficerë, që dhe “mishin e piqte, por dhe hellin nuk e diqte”. Dhe në Himarën e vështirë e në kohë të vështirë, unë kam gjetur për Nazmiun opinion të mirë.

Edhe Shazua punoi shofer ditë e natë, me shumë pastërti, për më tepër në sektorin e tregëtisë, në shërbim të njerëzve, me një makinë që nuk e lëshoi timonin nga dora për 39 vjet me radhë. Kështu kane punuar e punojne, në detyrat e tyre, dhe Rustemi, dhe Lavdia. Por, nuk harrohet dot Myzejeni, që iu pre jeta në mes, në aksdident automobilistik.

Janë këto gjurmë jete të Belul Brinjës, që na nxitën ne si gazetë të hedhim,në respekt të tij, pak nga shumë, për jetën e një fterjoti të shquar në Fterrë e jashtë saj.

                                                                                         Guro ZENELI

Nr.38 – prill 2004