GJURMË NGA JETA E NËNË HAVASË

            Më 8 mars mbushi 10 vjet nga dita që ndërroi jetë. Por nënë Havanë e kujtojnë me dhëmbje pesë vajzat e dy djemtë e saj, tashmë të gjithë prindër. Një nga mbesat, Jonela që ndodhet në Amerikë, ku studjon për artin e regjizurës, ka thurë dhe vargjet: “ Dua të të ngjaj ty, Dhe në mendje dhe në sy”.

            Një vjeçe Havaja mbeti jetime, por edhe njerkën e bëri Nënë. Ishte njeri që nuk ndezte sherre, por shuante konflikte, mbillte harmoni e mirësi në ambjentet ku jetonte e punonte.

            Në 35 vjetët që jetoi në Fterrë ka lënë gjurmë të mira. Por dhe në gjysmën tjetër të jetës u bë e njohur në Kombinatin e tekstileve si grua e punës e me dinjitet.

            Hava Rukia (Sadiku),  kur ishte koha e luftës u bashkua në mbështetje të Shqipërie të lirë e demokratike. Dhe kur Shqipëria iu vesh punës për të shëruar plagët e luftës, Havaja, ndër të parat, përveshi llërët.

            Trime mbahet ajo sot edhe në Fterrë, bashkë me bullë Gjulzanë burrëreshë. Tre orë rrugë në këmbë dhe me fëmijë-kaçi, bënte nga Fterra në Kuç për të kryer detyrat që kërkonte koha.

            Në moshë të madhe mësoi të shkruaj e të lexojë. Librin e bëri pjesë të jetës së saj. Intuita për të renë e bënte atë të kuptonte jetën me realizëm e ta përballonte me kurajo. Në familje kishte barrë të rëndë. Lindi dhe rriti 7 fëmijë, 6 prej tyre u bënë me shkollë të lartë. Mirësjellja dhe korrektesa kanë lënë gjurmë, jo vetëm tek bijtë e bijat e saj, por dhe tek të gjithë sa e kanë njohur. Përvojën e jetës e kishte të madhe. Të tillë e kishte bërë atë dhe puna dhe hallet. Çdo ditë që vjen, shpjegon Lumturia, e çmoj më shumë, kur e krahësoj me ne, bijat e saj.

                                                                                                                    Guro  ZENELI

Nr.7 – prill, 1998