SHERIFI - NJERIU I MIRË, FARMACIST I ZOTI.

                         Rritur në vështirësi e varfëri të madhe, mori nga dhimbjet e jetës dhe tregoi në tërë jetën e tij veti e vyrtite të mahnitshme. Ai në fëmijëri punoi si çirak deri sa pas luftës së Vlorës, dajua i tij Hasan Hizmua, nëpërmjet vëllamit të tij Rexhep Hito Tatzatin, i cili ishte pronar farmacie në Vlorë, e shpuri si nxënës në këtë farmaci, ku Sherifi tregoii një sjellje, besnikëri e ndershmëri që rrallë i gjeje në atë kohë.

            Kjo bëri që Rexhepi t’i hapë një farmaci më vete Sherifit në Ballsh. Por dhe këtu nuk gëzoi, sepse më 1943 i vranë xhaxhanë, Lazen, në Molisht të Beratit disa kriminelë të vënur nga çifligarët .

            Kështu i rrezikuar Sherifi erdhi në fshat me gjithë fëmijë, me ç’kish veshur. Fshati e desh shumë se ish për të dashur dhe e zgjodhi anëtar të këshillit nacionalçlirimtar. U thirr nga qeverria provizore si i besuar dhe i ndershëm për të rihapur farmacinë në Himarë, ku qëndroi deri në vitin 1949. Me hapjen e farmacisë në Kuç ai u emrua përgjegjës i saj deri sa doli në pension.

            Sherifi ishte me zemër të madhe, bujar e i ndershëm, i besës, shumë i urtë e i gjykueshëm., Kurrë ndonjëherë s’prishi muhabet e s’u ankua. Bashkë me gruan e mirë të tij Razijenë  rritën dhe edukuan 10 fëmijët.

                                                                                           Qazim GJONI

Nr. 8 – qershor, 1998