Nė Romė punojmė e jetojmė, por njerėzit
tanė nuk mund t’i harrojmė
-
Kėtė Intervistė na e ka derguar nga Roma, mė 17 korrik, nė fax-in 00 355 4 234180, djali i Ahmetit, Eduard Avreci, qė ka ikur
qė nė fillimet e emigracionit shqiptar. Me kėtė rast, e falėnderojmė dhe i urojmė mbarėsi pėr gjithėēka, bashkė me fterjotėt
e tjerė nė Romė e Itali-
Pyetje: Si ikėt dhe kur ikėt nga Shqipėria?
- Ishte viti i “ndryshimit” tė Shqipėrisė. Nė vendin tone u krijua njė situatė e vėshtirė, kur filluan tė ikin
shqiptarėt turma-turma. Midis tyre ishin dhe jo pak fterjoptė, e jo pak miq e shokė dhe tė mite nė Tiranė. Brenda meje u krijua
njė gjėndje e rėndė shpirtėrore. Si shumė e shumė tė tjerėve, edhe mua mė kishte humbur shpresa. Shpresėn e humbur e kėrkuam
nė mėrgim. Mua mė erdhėn ndėr mend fjalėt qė kisha dėgjuar nga fterjotėt se Fterra kishte qėnė qė herėt fshat kurbeti. Dhe
ja tani erdhi pėrsėri koha e kurbetit. Kėshtu, nė vitin 1992 mora rrugėn pėr nė Greqi, duke kaluar nga kufiri, pa ditur as
vetė se si shkoja e ku do shkoja. Si shumė tė tjerė, me rregull e pa rregull, kaluam nė rruge e pa rrugė, deri nė thellėsi
tė Greqisė, duke u shpėrndarė si zogjte e korbit. Atje gjeta punė nė peshkim, por flija ne baraka. Arrita tė pėrshtatem me
punėn dhe tė mėsoj dhe gjuhėn greke. Kėshtu kaluan 2 vjet e gjysėm. Pastaj, me anije munda tė kaloj nė Itali. Por tani dija
tė orjentohesha. Shyqir qė kuptoja pak italisht. Ēmova shume teklevizorin e shtepisė, qė e kisha ndjekur e mėsuar diēka gjuhėn
italjane, sa per tė mos mbetur nė rrugė. Dhe rruga mė solli nė Romė. Kėtu gjeta punė, nė njė restorant nė Romė, ku arrita
tė bėhėm guzhinier i parė. Kuptohet jam rregulluar me dokumenta qė kur erdha, duke respėektuar njė mė njė tė gjitha procedurat
e shtetit Italian.
Pyetje: Po si e
pėrballuat dhe po e pėrballoni jetėn?
- Mos mė pyet, xhaxhi
Guro. Nuk i them dot tė gjitha. Tani, kur e kujtoj tėrė atė “marrėzi”, me duket sikur nuk kam qėnė nė rregull.
Bile ajo “histori” me ngjall frikė. Tani, me kėtė mėndje qė kam sot, as nuk mund ta mendoj njė gjė tė tillė, pa
lere mė ta bėj. Por, si duket shpresa pėr jetėn mė dha atė forcė qė tani nuk e kam mė. Madje dua t’i harroj ato peripeci,
tė njė epidemie masive qė mė zuri dhe mua. Tani janė tė shkuara, por jo tė harruara. Tani, pas asaj lodhje e asaj situate
tmerri, tė parė me sy e tė rrezikur deri fizikisht, jemi lule. Kaperceva vėshtirėsitė e para, deri sa tė merresha vesh me
grekėt nė Greqi e me italianėt ne Itali. Nisa jetėn nga e para. Dhe tani, siē tė thashė, jam lule.
Pyeyje: Atėhere,
le tė merremi me jetėn “lule”.Apo jo?
- Po. Jam dakort.
Tani jam nė pjesė tjetėr tė jetės.Tani ndjej kėnaqėsi nė punė. Ndjej gėzim dhe ne shoqėrinė e miqėsine time. Kam dhe shok
e miq, por vėlla e shkuar vėllait kam dy fterjotė, Granitin dhe Erletin, qė janė me zemėr tė bardhė, tė ndershėm e punėtor,
qė bisedojmė e qajmė hallet njeri me tjetrin dhe nuk ngatėrrohemi me asnjė gjė tė keqe nė kėtė botė. Kam marrėdhenie shumė
tė mira dhe me kolegėt nė punė. Kam ndėrtuar dhe familjen time. Marjetėn, nusen, e kam nga Tirana, me origjinė nga Dhėrmiu
i Bregut. Kemi lindur dhe dy fėmijė, njė djalė e njė vajzė, Kristin dhe Klejdian tre muajshe. Prandaj them: jam “lule”.
Pyetje: Ke ndonjė
merak, qė tė detyron ta kthesh kokėn pas, nė Fterrė e nė Tiranė?
- Nuk ka njeri pa
njė merak. Umė jam nga ata qė kam mė shumė. Merakun mė tė madh e kam per Babain tim, Ahmetin, qė na vdiq shpejt dhe
nuk munda as ta ndihmoja sa duhej e as munda ta sillja qoftė dhe njėherė nė Itali, se ja Mamanė, Lifon, tani e kam kėtu nė
Romė, por ama, pa Ahmetin. E kujtoj shpesh. Pa dashje mė del pėrpara, ne radhe tė parė fjala e tij, pėr tė jetuar dhe punuar
me djersėn e ballit, pėr tė mos i rėnė mė qafė asnjeriu, pėr tė parė punėn dhe jetėn e familjes e pėr tė shkuar mire me shokėt
e miqtė. Kam pesė vjet qė ēdo 3 korrik pėrkujtoj pėrvjetorin e vdekjes sė Babait, qė e kisha aqė tė mirė. Kujtoj me respekt
dhe gjyshin, Nejaziun, qė shpirti i pafte: paqe dhe hir! Po dhe Nėnė Bejenė, qė nuk e ndaj dot, e cila e ka shpirtin dhe tek
sternipėrit e saj. Motrėn Lolė e dua shumė. Dua dhe kam mall dhe pėr dy xhaxhėt e mi, Selimin nė Tiranė e Astritin nė Fterrė.
Nė shpirt kam mall dhe pėr gurėt e Avrecajve nė Fterrė. Vėrtetė qė jetojmė e punojmė nė Romė, por njėrėzit tanė, Fterrėn dhe
fterjotėt, nuk mundemi t’i harrojmė.
-
Ju faleminderit,
Intervistoi:
G. Zeneli
Gazeta "Fterra jonė" Nr.34 –
shtator 2003
|