LE TA KUJTOJMË XHA SALINË

Xha Saliu qè nga fteriotët më të hershëm të Tiranës. Tërë jetën ka qënë punëtor e punoi me ndershmëri. Jeta nuk i ka ecur dhe aq për mbarë, por ai asnjëherë nuk u ligështua dhe e përballoi atë me vështirësi. Fteriotët e kujtojnë me respekt. Edhe ata që banonin në fshat, edhe ata që erdhën në Tiranë. Shtëpia e tij, kurdoherë e vogël e me fëmijë, ka qënë e hapur me bujari. Në vitet e vështira të së kaluarës, kur nuk gjeje as hotel, Sali Çeli hapte portat, hapte zemrën për bashkëfshatarët.

            Sa herë që ndonjë bashkëfshatar merrte shtëpi këtu në Tiranë, Saliu qe i pari që shkonte ta ndihmonte. Se qe jo vetëm i papërtuar, por dhe me duar të arta. Ishte elektriçist vitet e fundit, por i zinte dora dhe për hidraulik, edhe për marangos, për gjithëçka. Edhe kur dikujt nga fteriotët i ndodhte ndonjë fatkeqësi, edhe kur dikush kishte gëzime familjare, Sali Çeli do të qe i pari. Fëmijët i rriti me mundim, u dha shkollë e zanat, aq sa të bëheshin të aftë për jetën.

U rehatua e u ripërtërit kur u martua me bashkëshorten e tij të urtë, Sevdenë. Të dy sikur u ujdisën për njëri-tjetrin. Të dy nuk ndaheshin, i shikoje gjithënjë bashkë. Fituan respektin e dashurinë e bashkëfshatarëve, por dhe të banorëve të pallatit ku jetonin e të gjitonëve për rreth.

            Le ta kujtojmë xha Saliun, fteriotin e ndershëm e mikpritës, le ta kujtojmë të qeshur e të dashur siç ishte, le ta kujtojmë me shakatë e “thumbat” e tij të lezetshëm, le të kujtojmë e respektojmë virtytet e thjeshtësinë e tij të rrallë. Bukuria e njeriut qëndron tek thjeshtësia dhe shpirtmadhësia.

Shpirti i tij i madh prej vitesh prehet i qetë në xhenet.

                                                                                   Bardhyl XHAMA

Nr.18 – shkurt, 2000